Zielarstwo jest jedną z najstarszych form medycyny, głęboko zakorzenione w tradycji i kulturze wszystkich narodów od wieków. Zastosowanie środków ziołowych, pochodzących wprost z natury, bez chemicznych dodatków jest powszechne. W procesie leczenia wykorzystywane są cale rośliny (zioła), ich fragmenty (liście, korzenie, kwiaty itp.) lub izolowane substancje biologicznie czynne (flawonoidy, alkaloidy, kardenolidy). Wartościowym staje się fakt, iż leki ziołowe, bądź preparaty z ziół mogą w skuteczny i sposób wesprzeć i uzupełnić leczenie środkami farmakologicznymi. Coraz częściej zaś pacjenci sięgają po wsparcie na bazie ziół, aniżeli farmaceutyki apteczne. Taka możliwość, w szerszym spektrum pojawia się w przypadku chorób przewlekłych. Tak też leki chemiczne produkowane są w przeważającej części z zamierzeniem, by czym prędzej złagodzić skutki choroby, nie przyczyny. Co łączy się z współwystępowaniem tzw. skutków ubocznych.

 

Zioła zawierają substancje bioaktywne takie jak alkaloidy, saponiny, glikozydy, flawonoidy czy garbniki, wspomagające organizm przeciwzapalnie, regenerująco, nawilżająco, antyseptycznie, przeciwpasożytniczo lub grzybobójczo. Składniki, które są wykorzystywane do ziołolecznictwa pochodzą ze zbioru owoców, kwiatów, korzeni, liści, kory, pączków, kłącza.

​

Żyjąc w symbiozie z naturą, od zawsze wykorzystujemy rośliny jako pożywienie i lekarstwa. Rośliny o właściwościach leczniczych są powszechnie dostępne, bez problemu można je zebrać (jeśli mamy dostęp do czystych terenów) albo kupić.